Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2022

Iranian Classics

 Η «δυτική» μουσική δεν είναι ιδίωμα αποκλειστικά της Δύσης. Η ικανότητα των πολιτισμών να οικειοποιούνται και μιλάνε «ξένες γλώσσες» είναι κατεξοχήν μέτρο της μεγαλοσύνης τους – και ανάλογό της το αποτύπωμα που αφήνουν πάνω σε αυτό το οποίο οικειοποιούνται. Ο μουσικός πλούτος του μεγάλου ιρανικού πολιτισμού είναι σε  όλους γνωστός· τί ξέρουμε όμως για τη συμφωνική μουσική παράδοση του Ιράν; Ευκαιρία λοιπόν να γνωρίσουμε τρεις εξέχοντες εκπροσώπους  της —επ’ ουδενί ωστόσο τους μόνους— που έχουν διαπρέψει και διαπρέπουν στην διασπορά και στην πατρίδα τους, καταλύοντας τα όρια και τις διαχωριστικές  που  η μικρότητα κάποιων άλλων προσπαθεί να ορθώσει.  

O André (Aminollah) Hossein γεννήθηκε το 1905 στη Σαμαρκάνδη και πέθανε το 1983 στο Παρίσι. Αζερικής καταγωγής και διακεκριμένος σολίστας στο ταρ, ήταν ο  πρώτος ιρανός συνθέτης συμφωνικής μουσικής που κέρδισε διεθνή αναγνώριση. Σπούδασε αρχικά στη Μόσχα και αργότερα στη Γερμανία, στη Μουσική Ακαδημία της Στουτγάρδης και στο Κονσερβατόριο του Βερολίνου, από το  1934 ώς το 1937. Γοητευμένος από την αρχαία Περσία, ασπάστηκε τον Ζωροαστρισμό. Έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στο Παρίσι, όπου παντρεύτηκε την Anna Mincovschi, εβραία κωμικό από τη Βεσσαραβία (της οποίας η οικογένεια είχε  μεταναστεύσει μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση), και απέκτησαν έναν γιο, τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Robert Hossein. Η συμφωνία του Περσέπολις (που ολοκληρώθηκε το 1947) είναι από τα πιο ενδεικτικά κομμάτια τού ύφους και των πηγών τής έμπνευσής του. Έγραψε πολυάριθμα κομμάτια και τρία κονσέρτα για πιάνο, συμφωνίες (μία εκ των οποίων πάνω πάνω στην ποίηση του Ομάρ Καγιάμ), ένα μπαλέτο, συμφωνικά ποιήματα και μουσική  για τον κινηματογράφο.

Ο Majid Entezami είναι ένας από τους πιο παραγωγικούς συνθέτες κινηματογραφικής μουσικής μετά την Ιρανική Επανάσταση. Γεννήθηκε το 1948 στην Τεχεράνη και ξεκίνησε σαν σολίστας στο όμποε στο Μουσικό Κονσερβατόριο της πόλης του· ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Κρατικό Πανεπιστήμιο του Δυτικού Βερολίνου και, μεταξύ 1969 και 1972, έδωσε μια σειρά από επιτυχημένα κονσέρτα με την Πανεπιστημιακή Συμφωνική Ορχήστρα του Βερολίνου στη Λυών, στο  Νανσύ και στη Μασσαλία. Το 1973 επέστρεψε στην πατρίδα του κι έγινε μέλος της Συμφωνικής Ορχήστρας της Τεχεράνης, διδάσκοντας παράλληλα στο Κονσερβατόριο της Τεχεράνης, μέχρι το 1977. Πειραματίστηκε με επιτυχία σε πολλά ύφη. Η μουσική του είναι ώς επί το πλείστον ορχηστρική και βασίζεται γενικά στη δυτική κλασική μουσική, αλλά με ιρανικά όργανα και ασυνήθιστους ρυθμούς που της δίνουν ένα διακριτά ανατολικό χρώμα.

Ο Shahrdad Rohani γεννήθηκε το 1954 στην Τεχεράνη από διακεκριμένη μουσική οικογένεια. Ξεκίνησε παίζοντας πιάνο από τα έξι του, και συνέχισε σπουδάζοντας   βιολί  με τον Ebrahim Rouhifar και σύνθεση στο Εθνικό Μουσικό Κονσερβατόριο της Τεχεράνης. Το 1975 παρακολούθησε μαθήματα σύνθεσης και διεύθυνσης ορχήστρας στη Βιέννη, και το 1984 εγκαταστάθηκε στο Λος Άντζελες όπου,  από το 1987 ώς το 1991, έκανε χρέη διευθυντή τής Συμφωνικής Ορχήστρας της Επιτροπής Τεχνών (COTA) του Λος Άντζελες. Εμφανίστηκε ως επισκέπτης διευθυντής πολλών διάσημων ορχηστρών, περιλαμβανομένης της Royal Philharmonic Orchestra του Λονδίνου, της Indianapolis Symphony Orchestra, της Φιλαρμονικής Ορχήστρας του Ζάγκρεμπ, κ.ά. Από το 2016 είναι ο κύριος διευθυντής τής Συμφωνικής Ορχήστρας της Τεχεράνης. Γράφει  σε σύγχρονο συνθετικό ύφος, και είναι χαρακτηριστική η ικανότητά του να συνθέτει και να διευθύνει κλασική, σύγχρονη, new age και «ποπ» μουσική, όπως επίσης μουσική για την τηλεόραση και τον κινηματογράφο.

 

André (Aminollah) Hossein

1. Miniatures persanes (15:50)

    (Orchestre National de l’Opéra de Paris - dir. Jean-Claude Hartemann)

2. Shéhérazade - Suite (36:22)

    (Orchestre National de l’Opéra de Paris - dir. Jean-Claude Hartemann)

3. Piano Concerto No. 1 - Capriccio (12:50)

    (πιάνο: Bernard Ringeissen· Orchestre du Theatre National de l’Opera de Monte

     Carlo - dir. Jean-Claude Hartemann)

4. Symphonie Persepolis (27:19)  

    (Orchestre du Theatre National de l’Opera de Monte Carlo - dir. Pierre Deraux)

 

Majid Entezami

5. The Symphony of the Epic of Khorramshahr (19:36)

    (Συμφωνική Ορχήστρα της Τεχεράνης - αφηγήτρια: Merila Zare’i)

 

Shardad Rohani

6. Isfahan Rhapsody (08:14)

     (Vancouver Opera Orchestra - πιάνο: Shardad Rohani)

            7. Concert in the London Cadogan Hall - Part 2 (25:23)

                (Orion Symphony Orchestra - τραγούδι: Sarah Rohani)

 


 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Δείτε ακόμα

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...