Ντρουπάντ ή ντρουπάντι είναι το φωνητικό ύφος της κλασικής ινδουστανικής μουσικής που κατάγεται από την εποχή του Άχμπαρ του Μεγάλου (17ος αιώνας). Είναι το παλαιότερο σωζόμενο είδος βορειοϊνδικής μουσικής και ένα από τα περισσότερα απαιτητικά στην εκτέλεση. Έντεχνο και αυλικό ύφος, κυμαινόταν θεματικά από το θρησκευτικό-λατρευτικό περιεχόμενο (ύμνους σε ινδουιστικές θεότητες) μέχρι πανηγυρικό, συνδεδεμένο με τις επίσημες γιορτές του παλατιού. Μετά τον 18ο αιώνα η παράδοσή του σταδιακά παράκμασε, και άλλες τραγουδιστικές φόρμες, όπως το κυάλ, έγιναν δημοφιλείς. Παρότι ως κλασική φόρμα δεν αποτελεί πλέον ζωντανό είδος, άφησε ισχυρή επίδραση σε πολλούς από τους σημαντικότερους δημιουργούς του Ινδικού Βορρά. Η οικογένεια Γκουντέσα, Τζαϊνιστές από τη Μάντυα Πραντές, είναι από τους τελευταίους θεματοφύλακες αυτής της μεγάλης παράδοσης. Σήμερα εκτελείται από μία ή δύο σόλο φωνές και ––μερικές φορές–– μικρό σύνολο τραγουδιστών σε ταυτοφωνία, με τη συνοδεία δύο ταμπούρα και του κρουστού παχλάβατζ (ενός είδους μριντάνγκα). Η ηχογράφηση που παρουσιάζουμε εδώ είναι από τις σπανιότερες «διδακτικές» εκτελέσεις που μπορούν να βρεθούν στις ημέρες μας.
- Aalap 53:09
- Choutal 15:05
