Fado θα πει «μοίρα», «πεπρωμένο». Το φάντου είναι μια
κατάσταση της ψυχής, ένας τρόπος να διηγείσαι μια ιστορία, ένας λυγμός σε μορφή
τραγουδιού. Γεννήθηκε στις ταβέρνες και στα χαμαιτυπεία της Λισαβόνας στη
δεκαετία του 1820, όταν η Πορτογαλία απώλεσε οριστικά τη Βραζιλία και η
τελευταία σπίθα της αυτοκρατορίας είχε πια σβήσει. Μία πόρνη που πέθανε στα 26
της, η Maria Severa Onofria, υπήρξε η πρώτη ιέρειά του. Με τον καιρό έγινε
αξιοσέβαστο έντεχνο είδος, ιδεόγραμμα της πορτογαλέζικης ψυχής, χωρίς να αλλάξει
η αυστηρή του φόρμα, ούτε η θεματολογία του: ο πόνος του έρωτα, ο σπαραγμός του
αποχωρισμού, η σκληρότητα της μοίρας και η απαρηγόρητη νοσταλγία. Αυτή η συλλογή
από την πρόσφατη σκηνή της Λισαβόνας δείχνει καθαρά πόσο ζωντανό και ακμαίο
παραμένει το φάντου στη γενέθλια πόλη του, και πόσο αμετακίνητο κυλά
στις παραδοσιακές του ράγες.
Περιεχόμενα:1. Joaquín Rodrigo - Fado Fado (3:31)
2. Cidália Moreira - Amar Amar (3:39)
3. João Ferreira-Rosa - Despedida (2:38)
4. Maria Armanda - Nem As Paredes Confesso (3:47)
5. António Mourão - Da Tempo Ao Tempo (3:32)
6. Maria Armanda - Rosa Enjeitada (4:23)
7. Goncalo Da Camara Pereira - As Rosas (2:17)
8. Rato & Ana - Ai Mouraria (2:43)
9. João Da Silva - A Moda Das Trancas Pretas (1:58)
10. Fernanda Maria - Meu Bairro Alto (2:49)
11. Carlos Macedo - Ola Cidade (3:02)
12. Cidália Moreira - O Primeiro Amor (4:27)
13. Artur Batalha - Morreu Um Poeta (3:53)
14. Various Artists - Tudo Isto E Fado (3:42)
