Το μπάσο κλαρινέτο δεν θεωρείται σόλο όργανο. Παρ’ όλο που θυμόμαστε μακροσκελείς και δραματικές εκτελέσεις σε αυτό το πνευστό –όπως το «God Bless the Child», τη «Naima» ή το «Springtime»– από τον Eric Dolphy, ή τις folk διερευνήσεις τού John Surman (ιδίως στα ντουέτα του με τον Anouar Brahem), παραμένει ένα όργανο αγαπητό μεν σε πολλούς τζαζ σαξοφωνίστες, κατά κανόνα ωστόσο δευτερεύον στη χρήση τους. Από αυτή την άποψη ο δίσκος που δίνουμε σήμερα είναι μια ιδιαιτερότητα: μια ηχογράφηση του 1991 από τον David Murray (γεν. 1955), έναν σαξοφωνίστα που έχει δοκιμαστεί σε πολλά είδη avant-guard τζαζ, με μπάσο κλαρινέτο σαν μοναδικό σόλο όργανο (και συνοδεία των John Hicks στο πιάνο, Ray Drummond στο πιάνο και Idris Muhammad στα ντραμς). Η επιλογή τού υλικού είναι επίσης μια μικρή έκπληξη καθώς, αφήνοντας προς στιγμήν τους ελεύθερους πειραματισμούς, επιστρέφει στη μουσική μπαλάντα που μας θυμίζει νοσταλγικά την «εποχή τής αθωότητας» της τζαζ (και το ατμοσφαιρικό παίξιμο του Coleman Hawkins): μια ώρα ρεμβαστικής γαλήνης για τις ζεστές νύχτες του Ιουλίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου