ΤΖΑΖ ΚΑΙ ΠΟΙΗΣΗ: “AIR” & AMIRI BARAKA

Η άνθιση της αφραμερικανικής κουλτούρας κατά τη λεγόμενη Αναγέννηση του Χάρλεμ στη δεκαετία του 1920 γέννησε, μεταξύ άλλων, ένα ιδιαίτερο φιλολογικό είδος, την «τζαζ ποίηση». Ο όρος δηλώνει ένα ποιητικό ύφος που ακολουθεί ρυθμικά πρότυπα δανεισμένα από τη τζαζ και δίνει την αίσθηση του αυτοσχεδιασμού, ή ποιητική θεματογραφία που αναφέρεται στους μουσικούς και στο περιβάλλον της τζαζ· σε κάθε περίπτωση, είναι ποίηση σχεδιασμένη όχι για να διαβάζεται αλλά για εκτελείται με τη συνοδεία μουσικής. Ποιητές όπως ο Langston Hughes ενσωμάτωσαν τους συγκεκομμένους ρυθμούς και τις επαναλαμβανόμενες φράσεις του μπλουζ και της τζαζ στα γραπτά τους. Παρότι θέλησαν να δημιουργήσουν τις δικές τους, μοναδικά αφροαμερικανικές φωνές που μπορούσαν εύκολα να διακριθούν από το έργο των λευκών ποιητών, «αποστάτες» λευκοί λογοτέχνες της γενιάς των beat, όπως ο Τζακ Κέρουακ και ο Λώρενς Φερλινγκέττι, υιοθέτησαν το είδος και διέπρεψαν σε αυτό (πριν από λόγο καιρό παρουσιάσαμε εδώ ένα χαρακτηριστικό δείγμα δουλειάς τού Κέρουακ με τη συνοδεία του αγαπημένου του σαξοφωνίστα Zoot Sims).

O δίσκος που παρουσιάζουμε σήμερα, Air with Amiri Baraka (1982), είναι ένα ιδεοτυπικό δείγμα του είδους, όπως διαμορφώθηκε μετά την επανάσταση της free-jazzστη δεκαετία του ’60. Τοσυγκρότημα “Air” είναιέναfreeτρίο που σχηματίστηκε από τους πολιτικοποιημένους μαύρους μουσικούς Henry Threadgill (άλτο σαξόφωνο και φλάουτο), Fred Hopkins (μπάσο) και Steve McCall (ντραμς)το 1971. Amiri Baraka είναι το «μαύρο» ψευδώνυμο του ποιητή Everett Le Roi Jones (1934-2014), μίας από τις πιο εμβληματικές πολιτισμικές φιγούρες του Black Liberation Movement. Εκτός από ποίηση, ο Baraka έγραψε δράμα, μυθιστόρημα, δοκίμια και μουσικοκριτική, και δίδαξε σε πολλά πανεπιστήμια, περιλαμβανομένων του Πανεπιστημίου τού Μπάφαλο και του Πανεπιστημίου Stony Brook. Το 2008 έλαβε το βραβείο PEN/Beyond Margins για τη συλλογή διηγημάτων Tales of the Out and the Gone. Στην αφροαμερικανική κοινότητα αναγνωρίζεται ως ένας από τους σεβαστότερους και ευρύτερα διαβασμένους μαύρους συγγραφείς της γενιάς του—κάποιοι τον συγκρίνουν με τον James Baldwin—, αλλά ο μαχητικός του μαύρος εθνικισμός έχει δημιουργήσει επίσης φανατικούς αντιπάλους στο λευκό συντηρητικό κατεστημένο: επανειλημμένα το έργο του λασπολογήθηκε ως έκφραση βίας, μισογυνισμού και αντισημιτισμού, και το 2003 του αφαιρέθηκε η επιβράβευση που είχε λάβει τον προηγούμενο χρόνο από την κυβέρνηση του Νιου Τζέρσεϋ λόγω ενός κείμενου που δημοσίευσε μετά τα γεγονότα τής 11^ης Σεπτεμβρίου με τίτλο «Ποιος ανατίναξε την Αμερική;», το οποίο κατηγορήθηκε για «αντισημιτισμό» και «επίθεση σε δημόσια πρόσωπα». 

Ο δίσκος που θα ακούσετε εδώ είναι μια ζωντανή ηχογράφηση απαγγελιών του AmiriBaraka με τη συνοδεία του τρίο «Air», που μεταδόθηκε στις 20 Μαρτίου του 1982 από τον Ραδιοφωνικό Σταθμό της Κολωνίας στη Γερμανία. Οι τίτλοι των ποιημάτων – performance είναι:

 

1. Zoodoo (Dead Things)

2. Bad News

3. I Love Music (for John Coltrane)

4. Against Bourgeois Art

5. Afro-American Lyric

6. Wailers (for Lady Neal & Bob Marley)

7. Am-Trak (for John Coltrane)

8. Class Struggle in Music

Download:

https://mega.nz/file/lh9RwY6T#AMV-fC0lc6823KPmkgr_RoByOjAY-SX10bvSF4xVFBQ