Δεν χρειάζεται να μιλήσουμε εδώ για το ιστορικό βάθος, την αισθητική πολυπλοκότητα και την διεθνή ακτινοβολία της ιρανικής μουσικής. Τούτη τη στιγμή τής δοκιμασίας γι’ αυτό το μεγάλο έθνος, αξίζει να ακούσουμε δύο αντιπροσωπευτικά δείγματα που βοηθούν να βαθύνουμε τη γνωριμία μαζί της – και με κάποιους από τους φημισμένους εκπροσώπους της.
Ο πρώτος δίσκος είναι μια μεγάλης διάρκειας ηχογράφηση που έγινε το 1993 στη Γαλλία. Φέρνει μαζί δύο παγκόσμιας εμβέλειας ιρανούς μουσικούς, τον Χοσεΐν Ομουμί (γεν. 1944) και τον Ματζίντ Χαλάτζ (γεν. 1962). Ο Ομουμί είναι από τους μεγαλύτερους εν ζωή δεξιοτέχνες στο νέι, το καλαμένιο φλάουτο της Μέσης Ανατολής που έχει δεσπόζουσα θέση στην τουρκική, την αραβική και την ιρανική μουσική. Κάτοχος επίσης διπλώματος αρχιτεκτονικής από το Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας, ο Ομουμί έχει διδάξει στο Εθνικό Κονσερβατόριο Μουσικής του Ιράν, στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας και στη Σορβόννη. Ο Χαλάτζ είναι ο αδιαμφισβήτητος «δάσκαλος» των ιρανικών κρουστών από την πιο πρόσφατη γενιά, στην πατρίδα του όσο και στο εξωτερικό, κι ένας χαρισματικός παιδαγωγός. Έχει παίξει σε καλλιτεχνικά soundtracks με τον Ry Cooder και τη Lisa Gerrard, έχει διδάξει στη Μουσική Ακαδημία της Βασιλείας στην Ελβετία, ενώ το 1984 προσκλήθηκε από τον Γιεχούντι Μενουχίν να διδάξει ιρανικά κρουστά στο Ινστιτούτο Μουσικολογίας του Κέντρου Μεσανατολικών Σπουδών τα Σορβόννης. Εδώ παίζει το τομπάκ, ένα κρουστό τύπου κύλικας (το συγγενέστερο ιρανικό όργανο στο τουρκοαραβικό τουμπελέκι), και το ζαρμπ, το βαθύ αντίστοιχό του με τον γήινο, αμμώδη ήχο. Οι μακροσκελείς, περιπετειώδεις μουσικές τους αναπτύξεις εξερευνούν τη φόρμα της ντάστγκα – τρόπων της ιρανικής μουσικής συγγενών και αντίστοιχων με την ινδική ράγκα.
Η Φατεμέ Βαεζί, περισσότερο γνωστή ως Παρίσα (γεν. 1950), είναι μία από τις σπουδαιότερες γυναίκες τραγουδίστριες στο Ιράν, δεξιοτέχνις του αβάζ – όπως λέγεται το εκτός μέτρου (ουσιαστικά αυτοσχεδιαστικό) φωνητικό τμήμα ενός ιρανικού μουσικού τρόπου. Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία της στις αρχές τής δεκαετίας του ’70, αλλά με το πουριτανικό κλίμα που επικράτησε την πρώτη περίοδο μετά την Επανάσταση του 1979 τής απαγορεύτηκε, ως γυναίκας, να τραγουδάει δημόσια. Από τα μέσα τής δεκαετίας του ’80, ωστόσο, προσεκλήθη και πάλι να διδάξει στο Κέντρο Διατήρησης και Διάδοσης της Ιρανικής Μουσικής στην Τεχεράνη, και από το 1995 εμφανίζεται σε πολλά μουσικά κονσέρτα και φεστιβάλ στο Ιράν όσο και στο εξωτερικό. Η ηχογράφηση που ακούμε εδώ είναι ένα τραγούδι-ποταμός, με εναλλασσόμενα φωνητικά και οργανικά μέρη, από τη μουσική παράδοση του Αζερμπαϊτζάν.
A) Hossein Omoumi & Madjid Khaladj:
1-7. Dastgâh-e Homâyun (28:15)
8-12. Avâz-e Dashti (13:02)
13-21. Dastgâh-e Châhârgâh (28:44)
B) Parisha:
22. Bayât-e Tork (38:02)
Download:
https://mega.nz/file/I8VE1bSC#3FldSiIZBXt1IqQQW_nmI49bDZRfX-Af_fleWgh51N0
https://mega.nz/file/tsETFDiJ#1HZqskwTGoPjk25x_Ebqdcu2WcF4MFGQCbjSMs4BO-k
ική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου