Το Reggae της Τζαμάικα

Calypso του Τρινιδάδ

Μαρξισμός-Κεϋνσιανισμός-Νεοφιλελευθερισμός

Του ΝΙΚΟΥ ΠΡΟΓΟΥΛΗ*

Συχνά η ενασχόληση με τα καθημερινά, πιεστικά, και επείγοντα ζητήματα δεν αφήνει χρόνο και διάθεση για στοχασμό σε μια ευρύτερη χρονική κλίμακα που θα μας έδινε τη μεγάλη εικόνα και θα μας προσανατόλιζε.  Ένας τέτοιος γενικός προσανατολισμός αν και δεν μπορεί να μας υπαγορεύσει άμεσα τί να κάνουμε, αφού στις ήδη διαμορφωμένες συνθήκες ελάχιστα περνούν πλέον από το χέρι μας, θα μπορούσε ωστόσο να εμβαθύνει την κατανόησή μας σχετικά με το ποια είναι η κατάσταση σήμερα, να επιτρέψει μια εκτίμηση για το πού φαίνεται να πηγαίνουμε στο εγγύς μέλον, να διαλύσει αυταπάτες κι ενοχές, και να βοηθήσει στη σύγκλιση των επιθυμιών όσων κατανοούμε ότι η κοινή μας μοίρα θα μπορούσε να είναι και διαφορετική.

Μαύρη και λευκή σόουλ

ΠΑΤΕΡΕΣ ΤHΣ ΕΘΝΟΨΥΧΑΝΑΛΥΣΗΣ 2: GEORGES DEVEREUX*

H κοινωνική ανθρωπολογία και η ψυχανάλυση, οι νεώτερες ίσως από τις Επιστήμες του Ανθρώπου, είναι δημιουργήματα του εικοστού αιώνα. Η περιπετειώδης εξέλιξη καθεμίας τους έχει πολλαπλασιάσει απεριόριστα τα πεδία εφαρμογής τους και μας έχει εφοδιάσει με αναλυτικά εργαλεία εξαιρετικής λεπτότητας για την κατανόηση όλο και περισσότερων όψεων της ανθρώπινης πραγματικότητας. Αναπόφευκτη όσο μπορεί κάποιος να μαντέψει, μια μεταξύ τους συνομιλία ξεκίνησε νωρίς. Κατ’ αρχάς, η ίδια η ραγδαία ανάπτυξη των κοινωνικών επιστημών, ήδη στο πρώτο τέταρτο του εικοστού αιώνα, έθεσε ένα οξύ επιστημολογικό πρόβλημα: πώς μπορούμε να συλλάβουμε μια κοινωνική ολότητα, όχι σαν έναν ομοιογενή και μονολιθικό «μηχανισμό» αλλά ως προϊόν της περίπλοκης αλληλόδρασης μεταξύ ζωντανών και συγκεκριμένων ατόμων, προικισμένων με αξιοσημείωτες δυνατότητες αυτοκαθορισμού; Με άλλα λόγια, πώς μπορούμε να ερμηνεύσουμε έναν συγκεκριμένο κοινωνιοπολιτισμικό κόσμο στις πιο λεπτές, «υποκειμενικές» του εκφάνσεις; Και αυτό το ερώτημα κατά κάποιον τρόπο συνεπισύρει το αντίστροφο, και συμπληρωματικό του: πώς μπορούμε να κατανοήσουμε το «άτομο» σαν μια ψυχοβιολογική ενότητα η οποία φέρει ήδη ανεξίτηλα μέσα της τη σφραγίδα του ιδιάζοντος ιστορικού και κοινωνικού της περιβάλλοντος, δηλαδή, του πολιτισμού της;

Van Morrison (feat. John Lee Hooker) – Too Long in Exile

Πρόγραμμα της Ε.Δ.Σ. 2015-16

Δείτε το αναλυτικό πρόγραμμα εδώ

George Enescu, ο συνθέτης της Ρουμανίας

Ο George Enescu (19 Αυγούστου 1881 - 4 Μαΐου 1955), συνθέτης, βιολιστής, πιανίστας, διεθυντής ορχήστρας και δάσκαλος, θεωρείται ο σημαντικότερος μουσικός όλων των εποχών της Ρουμανίας. Έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του εξόριστος στη Δύση και απέσπασε τον θαυμασμό μερικών από τους σπουδαιότερους σολίστες και συνθέτες του εικοστού αιώνα. Με αναγνωρίσιμες ρομαντικές ρίζες και πολύπλοκη αρμονική δομή που δεξιώνεται διακριτικά τα μοντερνιστικά ευρωπαϊκά ρεύματα, το συνθετικό του έργο είναι προπαντός διαποτισμένο από την αστείρευτη λαϊκή παράδοση μιας περιοχής τοποθετημένης στα σύνορα της Ευρώπης και της Ασίας, εξωτικό σταυροδρόμι και χωνευτήρι λαών και πολιτισμών μέχρι τις ημέρες μας. Ένα απάνθισμα από το συμφωνικό του έργο παρουσιάζουμε εδώ, παιγμένο από τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Βουκουρεστίου σε διέυθυνση Cristian Mandeal:

ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΘΝΟΨΥΧΑΝΑΛΥΣΗΣ 1: GÉZA RÓHEIM*

Ο όρος «εθνοψυχανάλυση» φέρνει στο μυαλό μας δύο ονόματα: Géza Róheim και Georges Devereux (György Dobó). Ουγγρικής καταγωγής και οι δύο, γεννημένοι στη μυθική πολυεθνική αυτοκρατορία του Φραγκίσκου Ιωσήφ, με διαφορά λιγότερη από μια γενιά μεταξύ τους, παραμένουν τα αξεπέραστα ορόσημα ενός από τους γονιμότερους επιστημολογικούς «γάμους» του εικοστού αιώνα, που άνοιξε αναρίθμητα νέα πεδία εστιασμού σε αυτές που εξακολουθητικά ονομάζουμε Επιστήμες του Ανθρώπου.¹

Muhammad Qadri Dalal - Maqãmat insolites (2002)