Η ευρωπαϊκή τζαζ είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο στην ιστορία τής αυτοσχεδιαζόμενης μουσικής, που από τη δεκαετία τού 1970 κατέκτησε ευρύτερα ακροατήρια χάρη στο έργο ενός εμπνευσμένου παραγωγού, του Manfred Eicher, και της θρυλικής εταιρείας του ECM. Αναμενόμενα, τη μεγαλύτερη μερίδα της εκπροσώπησης στους καταλόγους της ECM καταλαμβάνουν η γερμανική, η σκανδιναβική και η κεντροευρωπαϊκή τζαζ, ενώ τα τελευταία χρόνια αυξάνει σταθερά η παρουσία μουσικών της περιφέρειας. Υπάρχει ωστόσο μια ιδιαίτερη ευρωπαϊκή τζαζ σκηνή με αξιοσημείωτη ιδιοπροσωπία, που ωρίμασε ίσως νωρίτερα και παρήγε μια πλειάδα μουσικών με δύναμη και πρωτοτυπία οι οποίοι δεν έγιναν όσο άξιζε γνωστοί έξω από την πατρίδα τους. Είναι η αγγλική σκηνή· και ανάμεσα στους διεθνείς άγγλους μουσικούς, μια ιδιαίτερη θέση κατέχει ο σαξοφωνίσταςκαι συνθέτης John Surman.
Ο John Surman γεννήθηκε το 1944 στο Τάβιστοκ του Ντέβον.Έγινε αρχικά γνωστός παίζοντας βαρύτονο σαξόφωνο στην μπάντα του Mike Westbrook στα μέσα της δεκαετίας του ’60, ενώ σύντομα επεξέτεινε τη γκάμα του στο σοπράνο σαξόφωνο, το άλτο και μπάσο κλαρινέτο, και από ένα σημείο και ύστερα πειραματίστηκε με ηλεκτρονικά. Μετά τις πρώτες του εμφανίσεις και ηχογραφήσεις με ορχήστρες όπως του Mike Westbrook και του Graham Collier ή μπλουζ-ροκ μουσικούς όπως ο Alexis Korner, εγκαινίασε από το 1969 μια σειρά προσωπικών ηχογραφήσεων σχηματίζοντας ένα θρυλικό τρίο με δύο εκπατρισμένους αμερικανούς μουσικούς, τον μπασίστα Barre Phillips και τον ντράμερ Stu Martin. Έκτοτε συνεργάστηκε με όλους σχεδόν τους μουσικούς της βρετανικής avant-guard και με διεθνείς μουσικούς από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ· έγραψε μουσική για ταινίες, για καλλιτεχνικές performances και ηχογράφησε πειραματικά έργα σε ασυνήθιστα πλαίσια, όπως με εκκλησιαστικό όργανο και χορωδία, με ένα κλασικό κουιντέτο εγχόρδων, με ορχήστρες χάλκινων πνευστών, κ.ά. Mαζί με τον νορβηγό Jan Garbarek και τους πολωνούς Sbigniew Namyslowski και Thomas Szukalski, είναι αναμφισβήτητα ένας από τους κορυφαίους ευρωπαίους σαξοφωνίστες, μια απολύτως διακριτή και αναγνωρίσιμη φωνή.
Από το εκτεταμένο και πολύμορφο έργο του John Surman, δίνουμε εδώ τέσσερα αντιπροσωπευτικά άλμπουμ, υπό τέσσερα διαφορετικά ονόματα leaders μάλιστα. Το πρώτο είναι το σπερματικό έργο τού John Mcloughlin, Extrapolation (1969) – πριν ο διάσημος κιθαρίστας εγκαινιάσει το χαρακτηριστικό τζαζ-ροκ ύφος του με ινδικές επιρροές που θα τον έκανε αγαπητό σε μεγάλα ακροατήρια. Ο Mcloughlin παίζει ηλεκτρική και ακουστική κιθάρα, ο Surmanβαρύτονο και σοπράνο σαξόφωνο, με τη συνοδεία του Brian Odgesστο (ηλεκτρικό) μπάσο και του βετεράνου άγγλου ντράμερ Tony Oxley.
Το δεύτερο άλμπουμ, στο όνομα του John Surman, είναι ένα πραγματικό διαμάντι. Πρόκειται για έναν διπλό δίσκο που κυκλοφόρησε το 1970 και περιέχει δύο διαφορετικές ηχογραφήσεις. Το μεγαλύτερο μέρος καταλαμβάνει το τρίο Surman (βαρύτονο και σοπράνο σαξόφωνο, μπάσο κλαρινέτο), Barre Phillips (μπάσο) και Stu Martin (ντραμς). Τα 6 τελευταία κομμάτια του δεύτερου δίσκου απαρτίζουν ένα ξεχωριστό έργο —Conflagration—για μεγάλη ορχήστρα. Συμμετέχουν οι μουσικοί: John Surman (βαρύτονο και σοπράνο σαξόφωνο, μπάσο κλαρινέτο)· Mike Osborne (άλτο σαξόφωνο, κλαρινέτο)· Stan Sulzmann (φλάουτο, κλαρινέτο)· Alan Skidmore (σοπράνο και τενόρο σαξόφωνο, φλάουτο)· MarkCharig (κορνέτα)· Harold Beckett και Kenny Wheeler (τρομπέτα, φλούγκενχορν)· Malcolm Griffiths και Nick Evans (τρομπόνι)· Chick Corea και JohnTaylor (πιάνο)· Barre Phillips και Dave Holland (μπάσο)· John Marshall και Stu Martin (ντραμς).
Το τρίτο άλμπουμ, Mountainscapes (1976) στο όνομα του μπασίστα Barre Phillips, είναι η πρώτη ηχογράφηση του Surman στην ECM κι ένα πρώιμο δείγμα του πειραματισμού του με ηλεκτρονικά. Πρόκειται για ένα ηλεκτρακουστικό ποίημα με 8 μέρη, ένα είδος προσέγγισης στο βόρειο πνεύμα· ο Barre Phillips ακούγεται στο μπάσο, ο Stu Martin στα ντραμς, ο Dieter Feichtner χειρίζεται τα συνθεσάιζερ και ο Surman, εκτός από βαρύτονο και σοπράνο σαξόφωνο, μπάσο κλαρινέτο, χρησιμοποιεί επίσης συνθεσάιζερ. Στο τελευταίο μέρος συμμετέχει εκτάκτως ο κιθαρίστας John Abercrombie.
Το αντίθετο ακριβώς κλίμα εκφράζει ο τέταρτος δίσκος, Thimar (1997) στο όνομα του μεγάλου τυνήσιου δεξιοτέχνη στο ούτι Anouar Brahem. Είναι ένα πραγματικό αριστούργημα δεξιοτεχνίας και κομψότητας που φωτίζεται άπλετα από τον μεσογειακό ήλιο. Ο Surman παίζει πάντα βαρύτονο και σοπράνο σαξόφωνο και μπάσο κλαρινέτο, ο μεγάλος Dave Holland μπάσο, και ο Anouar Brahem με το ούτι του οδηγεί απαράμιλλα τους ευρωπαίους δεξιοτέχνες στις μικροκλίμακες της αραβικής μουσικής.
John McLoughlin, Extrapolation
01. Extrapolation 2:57
02. It's Funny 4:25
03. Arjen's Bag 4:25
04. Pete the Poet 5:00
05. This Is for Us to Share 3:30
06. Spectrum 2:45
07. Binky's Beam 7:05
08. Really You Know 4:25
09. Two for Two 3:35
10. Peace Piece 1:50
The Trio, featuring John Surman. The Dawn Sessions
01. Oh Dear 6:35
02. Dousing Rod 3:20
03. Silver Cloud 7:25
04. Incantation 2:00
05. Caractacus 5:00
06. Let’s Stand 3:26
07. Foyer Hall7:40
08. Porte des Lilas 6:20
09. Veritably 5:45
10. In Between 9:19
11. Sixes And Sevens 6:19
12. Green Walnut 11:10
13. Billie The Kid 1:35
14. Dee Tune 8:40
15. Centering 5:21
16. Joachim 7:16
17. Drum 1:26
18. Conflagration 7:40
19. Malachite 8:00
20. Nuts 7:49
21. Sixes And Sevens 7:43
22. B 6:34
23. Afore The Morrow 9:32
Barre Phillips, Mountainscapes
01. Mountainscape I5:54
02. Mountainscape II2:45
03. Mountainscape III4:21
04. Mountainscape IV4:25
05. Mountainscape V4:50
06. Mountainscape VI4:33
07. Mountainscape VII3:21
08. Mountainscape VIII7:12
AnouarBrahem, Thimar
01. Badhra8:30
02. Kashf5:23
03. Houdouth5:36
04. Talwin4:18
05. Waqt2:32
06. Uns4:48
07. Al Hizam al Dhahbi5:40
08. Qurb5:16
09. Mazad5:05
10. Kernow5:10
11. Hulmu Rabia2:14
Download links:
- https://mega.nz/file/xoY2EaLZ#5ik9LQLZRyobiRH7ZqzznTm10g9_IG79-8ne9LyBcEM
- https://mega.nz/file/wxdEwTZS#PAOWwKBT0gpFaLnNwYy2I2oZaAeum_q_LToanjzYYJo
- https://mega.nz/file/godS2ZDC#TF8w-IRacuUHgb5dmFrpFPwspvZ9L6gZpu6bNaZCkds
- https://mega.nz/file/QxdCiBIZ#2spZkvzuvXl-udDrgCuvKQhDSV_f1JZNiJafWtBVKh0
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου