Ο Calvin «Cal» Massey (1928-1972) γεννήθηκε στη Φιλαδέλφεια και ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του παίζοντας τρομπέτα στις μπάντες του Jay McShann, του Jimmy Heath και της Billie Holiday. Στα μέσα της δεκαετίας του ’50 δημιούργησε ένα μικρό σχήμα, στη Φιλαδέλφεια, με τους Jimmy Garrison, McCoy Tyner και Tootie Heath· περιστασιακά έπαιζαν μαζί τους ο John Coltrane και ο Donald Byrd. Μετακινούμενος στο Μπρούκλιν, πέρασε δυο-τρία χρόνια προσπαθώντας να ζήσει σαν μουσικός με ένα τοπικό κουαρτέτο, αλλά ήταν όλο και περισσότερο αναγκασμένος να βιοπορίζεται γράφοντας ενορχηστρώσεις για διάφορες μπάντες και τραγουδιστές. Σταδιακά αποσύρθηκε από τις παραστάσεις και επικεντρώθηκε στη σύνθεση. Έγραψε μνημειώδεις συνθέσεις για τον John Coltrane (Bakai, The Damned Don’t Cry, Father and Son), τον McCoy Tyner, τον Freddie Hubbard, τον Lee Morgan, τον Jackie McLean, τον Horace Tapscott, τoν Archie Shepp (Attica Blues), κ.ά. Την περίοδο 1969-72 επανήλθε για λίγο στις παραστάσεις περιοδεύοντας με τον Archie Shepp, κι εμφανίστηκε επίσης με την ορχήστρα του Romulus Franceschini. Πέθανε αιφνίδια στη Νέα Υόρκη, σε ηλικία 44 χρονών, από καρδιακή ανακοπή.
Ο Massey ήταν πολιτικά ριζοσπάστης και το έργο του ήταν οργανικά συνδεδεμένο με το Κίνημα των Πολιτικών Δικαιωμάτων της δεκαετίας του ’60 στις ΗΠΑ. Διατηρούσε δεσμούς με το Κόμμα των Μαύρων Πανθήρων, στη δράση των οποίων αφιέρωσε το The Black Liberation Movement Suite που δημιούργησε με τη συνεργασία του Franceschini. Στη διάρκεια του Παναφρικανικού Φεστιβάλ στο Αλγέρι, ο Massey είχε επισκεφθεί έναν από τους πρώτους ηγέτες του Κόμματος, τον Eldridge Cleaver, ο οποίος ζούσε εξόριστος εκεί, και λέγεται ότι ήταν αυτός που τού ζήτησε να γράψει το έργο. Ο Massey συνέθεσε τη σουίτα με μέρη αφιερωμένα στον Μάλκολμ Χ, τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, τον ίδιον τον Cleaver, τον Huey P. Newton (άλλον έναν από τους ιστορικούς ηγέτες) και τον John Coltrane. Πίσω στο Μπρούκλιν, οργάνωσε τρεις ιστορικές συναυλίες για τη στήριξη του Κόμματος των Μαύρων Πανθήρων, τα 21 μέλη τού οποίου δικάζονταν. Η πολιτική εμπλοκή του Massey τού στοίχισε τον αποκλεισμό από τις μεγαλύτερες δισκογραφικές εταιρείες, και το μόνο άλμπουμ που ηχογράφησε ποτέ με το όνομά του, τo 1961, ήταν το Blues to Coltrane (εκδόθηκε μεταθανατίως από την Candid το 1987).
Η σουίτα The Black Liberation Movement Suite είναι ένα αριστούργημα, που τοποθετεί τον Massey σε συνθετικό επίπεδο συγκρίσιμο μ’ εκείνο του Sun Ra και του Charles Mingus. Το σχεδόν ξεχασμένο αυτό έργο ξαναζωντάνεψε το 2011 ένα παλιός συνεργάτης τού Massey, ο (κινεζικής καταγωγής) βαρύτονο σαξοφωνίστας Fred Ho, από κοινού με τον (λευκό) κλαρινετίστα Quincy Saul, που είναι επίσης συγγραφέας και πολιτικός αρθρογράφος στο Africa Report, και πιο πρόσφατα δημιουργός του Ecosocialist Horizons. Άρτια μεταγραμμένο κι εκτελεσμένο αριστοτεχνικά από ένα μεγάλο σύνολο μουσικών, μπορούμε να απολαύσουμε εδώ αυτό το ιστορικό έργο, με την προσθήκη τριών επιπλέον μικρών συνθέσεων του Cal Massey.
Fred Ho & Quincy Saul, The Music οf Cal Massey: A Tribute (2011)
01. The Black Liberation Movement Suite, Pt. 1: Prayer
02. The Black Liberation Movement Suite, Pt. 2: (Hey God-Damn-It) Things Have Got
to Change
03. The Black Liberation Movement Suite, Pt. 3: Man at Peace in Algiers (for Eldridge
Cleaver)
04. The Black Liberation Movement Suite, Pt. 4: The Black Saint (For Malcolm X)
05. The Black Liberation Movement Suite, Pt. 5: The Peaceful Warrior (for Martin
Luther King, Jr.)
06. The Black Liberation Movement Suite, Pt. 6: The Damned Don’t Cry (For Huey P.
Newton)
07. The Black Liberation Movement Suite, Pt. 7: Reminiscing About Dear John (for
John Coltrane)
08. The Black Liberation Movement Suite, Pt. 8: Babylon
09. The Black Liberation Movement Suite, Pt. 9: Back to Africa (For Marcus Garvey)
10. Quiet Dawn
11. Goodbye Sweet Pops (For Louis Armstrong)
12. The Cry of My People
Bobby Zankel (άλτο σαξόφωνο)· Bhinda Keidel, Salim Washington (τενόρο σαξόφωνο & ξύλινα πνευστά)· Ben Barson (βαρύτονο σαξόφωνο)· Jackie Coleman, Nabate Isles, Jameson Chandler (τρομπέτες)· Frank Kuumba Lacy, Aaron Johnson (τρομπόνια)· Art Hirahara (πιάνο)· Wes Brown (μπάσο)· Roy Hartigan (ντραμς & αφρικανικά κρουστά)· Melanie Dyer (βιόλα)· Dorothy Lawson (τσέλο)· Whitney George (διεύθυνση ορχήστρας).
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ: https://mega.nz/file/UwMWgBSA#z0Xrirz_1tiAHQFGP7Y2V3NEJOwggA-lFMnbvVDZHYc
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου